دور افتاده

ديروز فيلم دور افتاده ساخته رابرت زميكس را ديدم چاك كه مامور شركت پستي فدرال آمريكاست هنگام يك سفر كاري  هواپيمايش بر اثر اثابت رعدو برق در آب هاي اقيانوس آرام  سرنگون مي شود  پس از آنكه به ساحل جزيره اي مي رسد و نجات پيدا مي كند  مشكلاتش براي زنده ماندن آغاز مي شود به نظرم همچون  نوزادي كه تازه پا به جهان هستي گذاشته همه كارهايش از روي غريزه است يعني به دنبال رفع نيازهاي نخستين خود  همچون گرسنگي و تشنگي  است پس از آن به فكر درست كردن سرپناهي براي خود مي افتد و به طور تصادفي با  پنجه دستش كه بر روي توپ افتاده چهره انساني را مي سازد  و از آن به بعد توپ همدمش مي شود و سرانجام به فكر رهايي از جزيزه مي افتد و كلكي مي سازد و راهي اقيانوس مي شود ودرحالي كه توفان و همه چيز او را گرفته و نوميدي بر او هجوم آورده نجات مي يابد  تمام چيزي كه در اين مدت چهار سال باعث زنده مانده و نجات او شده بود ياد نامزدش  بود و  پس از بازگشت نخستين كسي كه مي بيند شوهر نامزد پيشينش است و اين يعني همه زحمتش برباد رفته است چون زندگي تنها به اميد است اين كه بداني كسي در جايي به يادت است و چشم به راهت است كافيست و لحظه اي كه دريابي كه همه اميدت واهي بوده زندگي بر سرت آوار مي شود .

خوبي فيلم اينجاست كه  قهرمان داستان هر چند به ناگاه همه چيز را از دست رفته  مي بيند ولي دوباره در صدد  بازآفريني خود برمي آيد  و اقدام به رساندن بسته هاي پستي اي كه چهار سال پيش   همراه  او سقوط كرده مي كند