آزادی و دیوانگی

دیوانگی یعنی این که هر چه دلت خواست بی ترس وواهمه بر زبان بیاوری از دید جامعه ما انسان عاقل کسی است که پیش از سخن گفتن آن را  بسنجد  سنجیده سخن گفتن کرداری حکیمانه است ولی  نه آن اندازه که متهم به خودسانسوری بشویم . این که لگام زبان خویش رها کنیم به قول امروزی ها بلند بلند اندیشیدن آن هم در یک جامعه دیکتاتور پیشه عین دیوانگیست . عقل هم در زبان عربی به بندی می گویند که بر زانوی شتر می بندند تا سر به بیابان نگذارد . عقل همان بندیست که ما بر زبان خویش می گذاریم تا زبان سرخ سر سبز بر باد ندهد .

ما ایرانیان نیاز داریم تا برای رشد خلاقیتمان که کلید پیشرفت در دنیای امروز است کمی مهار عقل مان را رها کنیم  باید از چارچوب و زندانی که دیگران برای مان ساخته اند پا فراتر بگذاریم . آزادی فرقش با دیوانگی در شناخت زمان و مکان رها کردن مهار عقل است .