چگونه نگذاریم سر رشته امور از دستمون خارج بشه؟

امروز یک سوالی برام پیش اومد می خوام ببینم چرا گاهی سر رشته امور از دستمون خارج می شه همون موقعی که فکر می کنیم همه چیز عالی و خوب داره پیش می ره همون موقع که دیگه خیالمون از همه چیز راحته به یکباره سر رشته امور از دستمون خارج می شه اگه بخوام دقیقتر بگم ناگهان انگار طوفان شده

همه چیز داشت خوب پیش می رفت از یکجایی دیگه پیش نرفت حالا باید همه چیز رو از نو بسازی گاهی یادمون می ره  قدر این چیزهایی رو که داریم بدونیم فکر می کنیم خب همه طبق وظیفه شون دارند کار می کنند . فکر کنم باید به خودمون یادآوری کنیم دوره وظیفه گرایی به پایان رسیده حتی اگر رئیس یک شرکت بزرگ هم باشیم بایداین موضوع  را به ذهنمون بباورونیم که دوره وظیفه گرایی به پایان رسیده کسانی  که نتوانند پایان دوره ای رو درک کنند با پایان اون دوره دوره خودشون هم به پایان می رسه مثل دوره دایناسور ها،  مثل بسیاری از شرکت های دوربین های سنتی قدیمی که با دیجیتالی شدن دوربین ها نتوانستند این موضوع رو درک کنند و ورشکسته شدند.

امروزه  برعکس چیزی که به طور معمول تصور می کنند مردم بیشتر به احترام نیاز دارند.  به مورد توجه قرار گرفتن نیاز دارند . آدم ها هر از چند گاهی باید مثل ماشین از نظر روحی یک چک آپ کامل بشند اگه چند دوره چک آپ رو فراموش کنیم یک روز متوجه می شیم که دیگه دیر شده شوخی نگیریم از دست دادن آدم های دور و برمون جبران ناپذیره آدم ها  شئ نیستند که راحت ترمیم یا جایگزین بشند گاهی یک را بطه ای که سال ها ساخته ایم در چشم برهم زدنی نابود می شه .