آخرین مطالب
امکانات وب
در اوقاتی که همه چیز روبه راهه عصبانیت رو می کوبیم به دیوار . خرد و خمیرش می کنیم . در مورد توانایی مون در کنترلش رجزها می خونیم ولی امان و وامصیبتا از لحظه ای که سرمی رسه . لحظه ای که وجودمون می شه یک گلوله آتش . کاش پس از آن که آن لحظه گذشت بتوانیم خودمان را قانع کنیم که حق با ما بود نمی دونم شما چگونه هستید؟ ولی من متاسفانه در نود ونه درصد موارد پس از فروکش کردنم نادم و پشیمانم نمی دونم چطوری بدون اینکه غرورم جریحه دار بشه همه چی رو فیصله بدم. در نود و نه درصد موارد وقتی که پیش خودم سبک وسنگین می کنم حق با من نبوده تو اون یک درصد باقی مونده هم که حق به جانب بوده ام می شد کمی ملایمتر همه چیز رو برگزار کنم.
عصبانیت برمبنای نظریه رفتار متقابل زمانیست که وجود ما چنان در تنگنا قرار می گیرد که به والد و درونش پناه می برد همان والدی که در ناخوآگاه ما پنهان شده و برای آن که به دفاع از ما برخیزد لحظه شماری می کند و صدافسوس که این والد نود و نه درصد موارد اشتباه می کند.
هر چه کودکی دردناک تر داشته باشیم والد ما هم روش عجیب تری را برای دفاع از ما برمی گزیند . کنترل والد کار سختیست چون در سخت ترین سال های کودکی ما ساخته شده است. در مخوف ترین مکان ذهن ما مخفی شده است.
ما مردم عصبانی ای هستیم چون اکثرا کودکی سختی داشته ایم به قول دکتر هلاکویی کودکی شیرین افسانه ای بیش نیست. والدین ما نیز بی تقصیر هستند چون خودشان هم کودکی سخت تری داشته اند . اگر این زنجیره را ادامه دهیم همین طور بی نهایت پس می رود.
یک جایی باید این زنجیره را قطع کنیم چون همچون دور باطل ادامه می یابد. حواسمان به رفتاری که با فرزندمان می کنیم باشد.
بدنیست این روش های مقابله را که در کتاب ماندن در وضعیت آخر آمده بیاموزیم همچون برگ برنده ای در برابر والد در دست داشته باشیم.
پس ران های والد:
1- تبادل رفتار را قطع کنید
2- موافقت کنید.
3- حاشیه بروید
4- تشویق کنید.
5- سکوت کنید
6- جایتان را عوض کنید
7- تغییر عقیده بدهید
8- ممکن است خواهش کنم مطلب را روشن تر بیان کنید
9- گریز بزنید
10- یادداشت کنید
11- کودک او را پیدا کنید و دست روی آن بگذارید
12- خوب باشید
شب گردی...برچسب : نویسنده : shabgardio بازدید : 44