بیست کهن الگوی پیرنگ

نوشته رونالد بی. توبیاس

ترجمه ابراهیم راه نشین

حضرت آدم تنها کسی بود که وقتی چیز جالبی می گفت مطمئن بود که پیش از او چنین چیزی گفته نشده است.

مارک تواین.                                                                                                                

هیچ داستان یا قصه ی جدید دیگری وجود ندارد . هر چه که بخواهید بگویید حتما یک نفر پیش از شما آن را گفته. هر داستان دارای یک پیرنگ است . بخواهیم تعریفی از پیرنگ ارائه بدهیم باید بگوییم پیرنگ همان استخوانبندی  چارچوب اصلی داستان است. این کتاب در مجموع بیست پیرنگ اصلی و مهم را برمی شمرد که مهمترین پیرنگ های داستان نویسی هستند.

نگران نباشید درست است که پیرنگ داستان هایی که می خوانید یا می نویسیدهمه تکراری هستند در هر داستان چیز جدیدی می توان آفرید که بستگی به قدرت خلاقیت  و تفکر ابتکار ما دارد.می توانیم شخصیت های منحصربه فرد و جدیدی بیافرینیم  هنوز می توانیم از تجربیات مان بهره ببریم . و اندیشه مان را بپروریم.

در واقع پیرنگ فرمولی است که به شما کمک می کند تا داستانتان را در قالب آن بگذارید و مطمئن شوید برای مخاطب جذاب و خواندنی است.

بیشتر پیرنگ ها دارای سه مرحله دراماتیک می باشند:

مرحله اول که معمولا راه انداز نامیده می شود . کنش اولیه موقعت محسوب می شود.

 مرحله دوم قهرمان با مشکلی روبرو می شود که مانع موفقیت او در دسترسی کامل به قصد و هدفش می شود . ارسطو این موانع را دگرگونی می نامد.

فصل پنجم( مثلث ها )

تعداد شخصیت های مناسب برای یک داستان سه نفر است .عدد سه عدد جادوییست چون شخصیت اصلی هم باید سه بار تلاش کند تا به پیروزی برسد .

پیرنگ ها دوگونه اند: داستان محور و شخصیت محور در داستان محور پیرنگ داستان را به حرکت درمی آوردو در شخصیت محور بیشتر به شخصیت آن علاقمند می شویم.                    

جمله هایی از کتاب

نویسنده ابتدا مجبور است اتفاقاتی را بیافریند . بعد از این که آن اتفاقات را بنا کردید(ضرباهنگ پیرنگ)باید شخصیت هایی را خلق کنید که توانایی به وقوع رساندن آن اتفاقات را داشته باشد. شخصیت ها شکل می گیرند تا داستان تحقق پیدا کند.

بنابراین پیرنگ عملکرد شخصیت است و شخصیت عملکرد پیرنگ.

این حقیقت که دو نوع پیرنگ ذهنی و جسمی وجود دارد هنوز پابرجاست . در این بیست پیرنگ اصلی مثال هایی از هر نوع وجود دارد.

پیرنگ یک از جنبه های محدود هنر است که دستخوش گذر زمان نمی شود.

اصالت به خود پیرنگ  ها مربوط نمی شود بلکه به چگونگی ارائه آن ها بستگی دارد.

من هرگز با نویسنده ای مواجه نشده ام که هر چه هم بزرگ (اصیل) باشد اعتراف نکرده باشد که ایده هایش را از دیگران گرفته است.