کتاب آس و پاس در پاریس و لندن

اریک آرتور بلر اتاق سرد و کوچکی را در مرکز لندن اجاره می کند تا به کار نویسندگی بپردازد ، ولی از آنجا که هزینه زندگی در لندن بالاست به پاریس می رود و در کارنیه لاتن که شهر نسبتا ارزانیست ساکن شود . در آن روزگار زندگی اش را با درآمد ناچیزی که از تدریس زبان انگلیسی و نوشتن مقاله بدست می آورد می گذارند . از بد روزگار دزدی همه ی پس اندازش را می دزدد . او که نمی توانست از خانواده اش کمک بگیرد به یک  زندگی سخت و فلاکت بار روی می آورد . روزها هفده ساعت ظرفشویی می کند و شب ها پس از  طی مسیر طولانی که در متروهای تا لب پر است به مسافرخانه محل خوابش می رسد .

این زندگی سخت و فلاکت بار دست مایه کتابی به نام آس و پاس در پاریس و لندن می شود. البته او برای آن که باعث آبروی خانواده اش نشود آن را با نام جرج اورول منتشر می کند.

اورول خود در مورد این داستان می گوید یک داستان پیش پا افتاده شاید هم بشود گفت یک سفرنامه است. من که دومی را بیشتر می پسندم. باید گفت سفری به دل فقر . میان مردم فقیر پاریس و لندن .  عده ای هم می گویند جرج اورول پس از خواندن کتاب تهیدستان جک لند ن به خواست خودش برای این که بتواند از فقر بنویسد مدتی را میان تهیدستان سپری کرد.

این کتاب درباره ی یک آس و پاس واقعی از پاریس شرروع می شود نویسنده  زندگی یک ظرفشو را در پاریس آن روزگار به خوبی به تصویر می کشد او چگونه لباس هایش را گرو می گذارد تا مبلغ ناچیزی بدست بیاورد و خرج شکمش کند تا از گرسنگی نمیرد.

در هتلی زندگی می کند البته وقتی می گویم هتل ، آن تصور امروزی از هتل را کنار بگذارید این هتل جای حقیرانه و کثیفیست که ساس ها اطراف تخت مشتری رژه می روند . ملافه های آن سال تا سال شسته یا عوض نمی شوند و مشتری به اعتبار لباس هایش در آنجا بسر می برد چون صاحب هتل مطمئن است اگر روزی مشتری نتوانست اجاره اش را بدهد لباس هایش را مصادره می کند .

قهرمان داستان به همراه دوست روسی اش بوریس به دنبال کار می گردند و بالاخره در هتل ایکس کار پیدا می کنند کار ظرفشویی کار بسیار سخت و طاقت فرسایی است چه می شود کرد باید طاقت بیاورد در اینجاست که نویسنده از نحوه زندگی و آداب معاشرت کارکنان رستوران پرده برمی دارد .

و در قسمت دوم آس و پاس ما نامه ای از یکی از دوستانش در لندن  دریافت می کند که دوستش به او می گوید خانواده ای در لندن برای نگهداری از فرزند معلولشان به پرستار نیاز دارند . او فرانسه را به قصد انگلستان ترک می کند در لندن باخبر می شود که آن خانواده برای یک ماه به خارج رفته اند این یک ماه نویسنده مجبور می شود در میان گدایان و خیابان گردها زندگی کند هر شب مجبور می شود از این خوابگاه به خوابگاه دیگر برود .

آس و پاس در پاریس یک ظرفشو بود ولی در لندن تنها یک خیابان گرد است که دوستانش را گدایان تشکییل می دهند.

چند بند از کتاب  آس و پاس ها

ما احساس می کنیم  ظرفشوری کاری صادقانه است چون کاری است سخت و نامطبوع و ما هم یک جور علاقه بیمارگونه به کارهای یدی داریم . مردی را می بینیم  که دارد درختی را قطع می کند و فکر می کنیم قطعا دارد به یک نیاز اجتماعی پاسخ می دهد . فقط به این دلیل که دارد از ماهیچه هایش استفاده می کند.

ریکشاها صرفا کالای تجملاتی اند و هر کس سوارشان شده باشد می داند چه تجمل نازلی هم هستند . آن ها آسایش اندکی فراهم می کنند که به هیچ وجه قابل مقایسه با  زجری نیست که آن مردها و حیوان ها می کشند.

به نظر من این گرایش که مدام کار بیهوده  بتراشیم نهایتا به دلیل ترس از عوام است. عوام ها  ( مطابق این طرز فکر )  حیوان های پستی هستند که اگر وقت فراغت داشته باشند خطرناک خواهند بود ، امن آن است که آن ها را آن قدر مشغول نگه داریم که فرصت فکر کردن نداشته باشند.